Kiedy byłam mała...

 

      ..wolałam strzelać z karabinu niż bawić się lalkami. Całe dnie spędzałam na beztroskiej zabawie z Siostrą i Kuzynem. Pamiętam nasze bawitko, zupę z błota i trawy, sekcję zwłok martwej żaby, koniki polne w słoiku, pozdzierane kolana i siniaki (na niedzielnej mszy w białych rajstopach wyglądałam dość.. oryginalnie:). Wychowałam się na wsi i to, co najbardziej utkwiło mi w pamięci, to zapach ziemi po wiosennym deszczu i mina mojej Siostry kiedy wjechałam rowerkiem w krowę* i zaczęłam wyć (słowo wyć użyte jest celowo, ponieważ nie był to zwykły płacz, to było wycie). Jej minę mogę opisać w dwóch słowach: totalne przerażenie, chociaż myślę, że to i tak mało. Bała się co powie Mama, bo Siostra, starsza o trzy lata zawsze czuła się za mnie odpowiedzialna. Właśnie - Mama, w tym okresie była dla mnie alfą i omegą, centrum wszechświata, wyrocznią. Mimo, że nie zawsze jej słuchałam, to gdy robiłam coś źle wiedziałam, że będzie niezadowolona. 

 

      Mama opowiada mi, że byłam dzieckiem pełnym energii i w domu miałam ksywkę Szkodnik. Gdzie nie poszłam, tam zawsze robiłam jakąś szkodę. Moje psoty Mama wyczuwała po ciszy, w której zawsze psociłam. W napięciu, żeby Mama nie usłyszała smarowałam nowy dres mydłem, kręciłam kurkami w kuchence albo wyrzucałam ciuchy z szafek. Żadna rozmowa na mnie nie działała, ale nigdy się nie kłóciłam, tylko grzecznie słuchałam, żeby za chwilę odejść i zrobić swoje :). 

 

      Skłamałabym, gdybym powiedziała, że nie pamiętam żadnych negatywnych przeżyć z dzieciństwa.. Pamiętam i to bardzo dobrze. Za każdym razem kiedy byłam chora Mama kazała mi pić mleko z czosnkiem i miodem! To był największy zamach na moje kubki smakowe! Nie byłam zmuszana do jedzenia czegokolwiek (Mama mówiła nie chcesz to nie jedz), ale ten magiczny napój kazała wypijać duszkiem.. taki to właśnie dziecięcy los. 

 

      Moje dzieciństwo było wspaniałą przygodą, z tego okresu mam też najlepszą przyjaciółkę – moją Siostrę. Zawsze mogę z nią powspominać malowanie twarzy szminką, zakładanie koszyków wielkanocnych na głowę albo zabawę w dom (moja Siostra była mamą i gotowała zawsze zupę z błota, ja i mój Kuzyn byliśmy dziećmi, a tato zawsze był w pracy, bo brakowało nam czwartego kompana do roli taty). 

 

      Moje pełne pozytywnych emocji wspomnienia zawdzięczam głównie Wspaniałej Mamie, która nauczyła mnie i moją Siostrę wielu rzeczy i wspierała nas w trudnych chwilach. To dzięki jej wsparciu i ogromnej pracy włożonej w wychowanie mogę być dzisiaj szczęśliwa. 

 

Dzisiaj wiem jedno – chciałabym być taką wspaniałą Mamą, jaką moja Mama była (i dalej jest!) dla mnie. 

 

 

 

*Podczas zderzenia nie ucierpiała żadna krowa, pozostała niewzruszona.